Επειδή κάποιοι... πολύ ''ισχυροί'' δεν θέλουν να μαθαίνουν την Ιστορία
 ποτέ τα παιδιά μας, δεν διδάσκονται στα σχολεία επί παραδείγματι ότι
 το 38 μ.X. στην Αλεξάνδρεια, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων υπήρξαν θύματα 
εβραϊκής εξεγέρσεως και σφαγής. Οι εξεγερθέντες μάλιστα δεν πίστευαν
 ότι τελικά θα τιμωρηθούν γιατί ο αυτοκράτωρ Κλαύδιος ήταν εβραίος 
από την μητέρα του. Και είχαν δίκαιο.

Οι εβραϊκές κοινότητες, από το 70 μ. Χ. έως το 115 μ. Χ. 
ανασυντάσσονται, οργανώνονται και περιμένουν την κατάλληλη
 ευκαιρία, δηλαδή μια αδυναμία της Ρώμης, για να πορευθούν 
προς τα πατρογονικά τους εδάφη. Ένα τέτοιου είδους κίνημα, 
απαιτεί ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας της διασποράς, καλλιέργεια, 
εκ μέρους του ιερατείου, συνωμοτικού κλίματος, πολεμικής αρετής και 
υψηλού ηθικού, επί σειράν ετών. Τον χειμώνα του 116 μ.Χ.
 ο αυτοκράτωρ
 Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της ανατολικής πρωτεύουσάς του, 
της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο χρόνο είχε ισοπεδωθεί από 
καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε ότι οι εβραίοι 
είχαν εξεγερθεί.

Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη
 (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην
 Μεσοποταμία,
 ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης, σφάζοντας όμως περίπου 
1.000.000 
Έλληνες! Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην 
Ρώμη αλλά, 
στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την 
Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 
62 ετών. 
Τον
 διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.

Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην
 Κυρηναϊκή

Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της 
Λιβύης όπου
 οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον ελληνικό πληθυσμό, 
ισοπέδωσαν 
την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του
 σημείου 
να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης,
 την 
Απολλωνία. Κάποιος «Μεσσίας» υπεσχέθη ότι θα ηγηθή 
των εβραίων 
της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών…Οι δε εβραίοι 
της Κυρήνης
 θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι 
της 
Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί… Τελικά,
 η εξέγερση 
κατεστάλη το 118 μ. Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την
 τάξη επέβαλλε 
ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία,
 ήδη 
ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο 
επέβαλαν 
την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες 
εβραίων,
 οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι
 εξόντωσαν.

Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν 
να 
μαθαίνουν στα παιδιά τους ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, 
η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα 
εβραίων-Κυπρίων
 ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως
 της Κύπρου 
στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο
 το 56 π. Χ. και 
κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου 
οδηγώντας 
τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.

Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ’ αυτή την καταπίεση ήταν
 εβραίοι 
έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να
 εκμεταλλεύονται,
 για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού
 και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.

Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός 
πληθυσμός 
της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό
 πλήθος για
 την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων.
 Το 117 μ. Χ.
 λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των
 εβραίων 
εξεγερθέντων.

Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα 
Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε 
το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000,
 αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην 
σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ''ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ''.
 Πρώτη πηγή.

Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ 
Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737
 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.

Το κείμενο αυτό ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του "Ιστορία 
της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" και 
αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο "Δίκη" ("Trial") του Μπιλ Γκρίμσταντ,
 υπευθύνου των εκδόσεων "Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, 
Ουάσιγκτον ΗΠΑ.

Ιδού η περικοπή:

"Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) 
των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των 
ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους. 
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000
 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 
Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού 
πληθυσμού στην Αίγυπτο.

Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων, επριονίσθησαν στα δύο από τους 
Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε 
αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του. Κατά τις 
σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των 
νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!..."

Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, 
γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων 
του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος
 "αντισημιτισμού" (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί 
για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα 
είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από 
τις ιστορικές πηγές)



ΧΑΝΟΥΚΑ Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΤΑ 
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

"Η Χανουκά γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα 
Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες, εορτάζεται (σύμφωνα με τα βιβλία 
των Μακκαβαίων) η νίκη των εβραίων επί των στρατευμάτων του
 επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς
 (και η σφαγή των Ελλήνων που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη).

Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του ραβίνου Ahron Lopiansky,
 με τον τίτλο «Timepieces». Αναφέρεται στην μάχη
 Ελληνισμού-ιουδαϊσμού, υπό την οπτική ενός ραβίνου. Βρίσκεται
 γραμμένο στα αγγλικά στην εβραϊκή ιστοσελίδα Aish.com
 (και συγκεκριμένα στην σελίδα 
http://www.aish.com/h/c/b/48970041.html) όπου ταξινομείτο 
στην κατηγορία «Εορτολόγιο» (Holidays) και συγκεκριμένα 
στην ιουδαϊκή εορτή Χανουκά, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα 
με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του 
Επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και 
κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.

Στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και κείμενα με τίτλο «Ελλάς, 
η Σκοτεινή Πλευρά», «Βλέποντας μέσα από το Σκότος», «Φωτίζοντας τις 
Ημέρες του Σκότους», «Η Δόξα του Ισραήλ εναντίον του Ελληνικού Κάλλους»
 κλπ ...; όπου παρουσιάζεται η «ένδοξη» κι «ανεπανάληπτη νίκη», 
του ιουδαϊσμού επί του Ελληνισμού, η οποία παρουσιάζεται 
θρησκευτικά από τους εβραίους σαν την επικράτηση του 
«φωτός σοφίας» από τον «εκλεκτό λαό»-Ισραήλ επί των «ανόητων», 
«βλαβερών» κι «άχρηστων» Ελλήνων, οι οποίοι σε κάθε τομέα 
(το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην φιλοσοφία ως τρόπος ζωής), αντιπροσωπεύουν το ...;«σκότος».

Πέραν του γνωστού και διάχυτου φαρισαϊσμού που εξέρχεται 
από τα γραμμένα ενός ραβίνου το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, 
κυρίως διότι αποτυπώνει την θεμελιακή αντίληψη ενός εβραίου 
έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου, το κείμενο
 αυτό είναι απλά αντιπροσωπευτικό των όσων κατ' ουσίαν ένας ραβίνος 
κηρύττει σε μια συναγωγή την ημέρα που οι εβραίοι εορτάζουν 
την Χανουκά."

Να μας πουν τι παρήγαγε ο οβραίος ιστορικά. Τι; Πολιτισμό;
 Τέχνες; Φιλοσοφικά συστήματα; Επιστήμες; Αρχιτεκτονική; Τι; 
Ύαινες και βδέλες.

Άραγε θέλει μυαλό γιατί μια ζωή το παίζουν κακομοίρηδες την στιγμή 
που επιβάλλουν την θέλησή τους μέσω των τραπεζών τους
 παγκοσμίως; Αντιρατσιστικό ΝΣ λέει...

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;