Ο καρκίνος και τα καρκινικά ισοδύναμα

 

 

Ο καρκίνος και τα καρκινικά ισοδύναμα

Αν θα θέλαμε να ορίσουμε τον καρκίνο, την έννοια του καρκίνου, θα μπορούσαμε να

 πούμε ότι είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας του αποστασιοποιημένου από την 

φυσιολογία του ανθρώπου να δρα στο παρόν. Είναι η “τέχνη” και η πρακτική επιβίωσης

 του μέσα στην αποστασία του.

Ο άνθρωπος, δημιούργημα έξοχο, γόνος Θεών, προβλέπεται να τους ομοιάσει όπως 

ακριβώς κάθε παιδί τους γονείς του. Προικισμένος με ελεύθερη βούληση και όλα

 τα εφόδια, αναμένεται να δρα στο παρόν όπου συμβαίνουν τα πάντα και είναι τα πάντα.

 Λησμονώντας την ταυτότητα του, τον στόχο και το σκοπό του, περιεργάζεται 

αντί να εργάζεται, νοιώθει αδύναμος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της 

επομένης στιγμής και αναζητά την ευκολία την οποία δέχεται άμεσα όταν κάποιοι 

 του την προσφέρουν πρόθυμα χωρίς να πολυνοιάζεται για τα κίνητρα της

 προθυμίας τους.

Όλα ξεκινάνε από μία υποκειμενική ρήξη στην 

ροή του βίου

Ας φανταστούμε κάποιον που πορεύεται σε ένα μονοπάτι και ξαφνικά ο δρόμος

 του φαίνεται να διακόπτεται από ένα χάσμα. Είναι κάτι που δεν περίμενε.

 Μένει άφωνος, εμβρόντητος. Η πρόκληση τον βρίσκει ανέτοιμο και 

απροετοίμαστο. Μη έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητες του, το χάσμα του

 φαίνεται τεράστιο, ανυπέρβλητο. Έτσι αρνείται να προσπαθήσει να το υπερβεί.

 Βέβαια θα μπορούσε να το κάνει εάν το επιχειρούσε αλλά ο φόβος, η χαμηλή 

αυτοεκτίμηση, η αβεβαιότητα, όλα απότοκα της αποστασιοποίησης του από τον

 ίδιος τον πραγματικό του εαυτό, τον κρατούν ακίνητο και άφωνο.

Εδώ θα σταθεί και υποσυνείδητα και συνειρμικά θα θέσει σε κίνηση μηχανισμούς 

επιβίωσης μέσα στην κατάσταση που προέκυψε. Ο εγκέφαλος, ο νομοτελειακός 

συντονιστής όλου του υπερμηχανισμού του σαρκίου, θα κινητοποιήσει 

προγράμματα βιολογικής διαχείρισης εκτάκτων αναγκών προκειμένου να αυξήσει

 τις ικανότητες του οργανισμού και ο άνθρωπος θα πρέπει να σκέφτεται συνεχώς το

 πρόβλημα και να προσπαθεί να κρατηθεί εκεί που βρίσκεται και να προσπαθεί να 

αποκτήσει πλεονεκτήματα που θα του επιτρέπουν να παραμένει εκεί μήπως συμβεί

 κάτι, ποιος ξέρει ευνοϊκό.

Το άγνωστο είναι τόσο φοβερό!

Συνηθισμένος ο υποκειμενικά αποστασιοποιημένος από τον πραγματικό του 

εαυτό άνθρωπος να κινείται ανάμεσα στην βεβαιότητα από τα γνωστά του 

παρελθόντος και στους φόβους των αγνώστων του μέλλοντος, ξέχασε πως είναι

 να βιώνει στο παρόν και να δημιουργεί σε αυτό, να υπερβαίνει κάθε στιγμή τον

 εαυτό του και να ανέρχεται την κάθετη κλίμακα. Συνήθισε να κινείται στο οριζόντιο

 επίπεδο που είναι βολικό και εύκολο και έχει και τις κατηφοριές του που είναι 

ευκολότερες. Συνήθισε στις ευκολίες, στις απλουστεύσεις, στις “έξυπνες” λύσεις,  

τις “smart”, στην εύκολη πορεία στον βίο του.

Τις ευκολίες αυτές αφού τις είπε smart, εξυπνες, και έμαθε να είναι περήφανος που 

τις χρησιμοποιεί, προσπαθεί να τις κάνει ολοένα και περισσότερες. Έτσι ξεγελάει

 τον εαυτό του ότι προσπαθεί και ότι προχωρά την στιγμή που επαναλαμβάνει τον 

ίδιο κύκλο κάτι που έφτασε να το θεωρεί ως φυσικό νόμο. Στην Δημιουργία ο κύκλος 

είναι μόνο η αρχή, η κάτοψη της σπείρας που ανελίσσει.

Ο καρκίνος είναι μια παρεξηγημένη έννοια και 

κατάσταση στους ιστούς του σαρκίου μας.

Στην εξέταση διαπιστώνεται μια μάζα ιστού και ο παθολογοανατόμος βλέπει

 κύτταρα με χαρακτήρες που δείχνουν πολλαπλασιασμό με ρυθμούς ήπιους

 μέχρι ταχείς. Έτσι ο καρκίνος χαρακτηρίζεται ως καλοήθεις ή κακοήθης και 

επιθετικός.

Αυτό αποτελεί το φαινόμενο και συνήθως η παρατήρηση μένει εκεί (ευκολία).

Έχουμε απωθήσει στην σκέψη μας την γνώση ότι η Δημιουργία είναι έργο του 

Λόγου, της ανάγκης, της σκοπιμότητας και της νομοτέλειας και οτιδήποτε 

– δομή ή λειτουργία – είναι μέσα σε αυτήν την νομοτέλεια. Με αυτή την απώθηση 

αδυνατούμε να ερευνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε την αιτία που κινητοποιεί 

την όλη διαδικασία της καρκινογένεσης.

Η οιαδήποτε μάζα κυττάρων είναι αποτέλεσμα πολλαπλασιασμού κυττάρων. Αυτό 

γίνεται είτε για να αυξηθεί η λειτουργική απόδοση ενός οργάνου ή ιστού είτε για να

 αναπληρωθεί κάποιο χάσμα ιστού που προκλήθηκε σκόπιμα. Η σκοπιμότητα 

αποσκοπεί είτε για να διευκολύνει την διέλευση σε κάποιον αυλό είτε για να 

αναδομήσει κάποιον ιστό που κρίθηκε ως ανεπαρκής σε μια αιφνίδια απαίτηση  

του περιβάλλοντος.

Το νόημα και ο σκοπός του κυτταρικού πολλαπλασιασμού στην πρώτη περίπτωση

 είναι στην ενεργό φάση της ρήξης ενώ στην δεύτερη περίπτωση είναι στην φάση 

της αποκατάστασης, της επούλωσης και της επαναφοράς στην «κανονικότητα».

Τα βλαστικά δέρματα και ο έλεγχος τους από τον

 εγκέφαλο

Στο στάδιο της εμβρυικής ανάπτυξης όπου το έμβρυο παίρνει μια μορφή σαν 

μια κύστη, σε εγκάρσια τομή διακρίνονται τρία στρώματα ιστών.[εικόνα] 

 Αυτά είναι η πρώτη ουσιαστική διαφοροποίηση όπου το παντοδύναμο 

γονιμοποιημένο αυγό προχωράει σε διαφοροποίηση με ταυτόχρονη απώλεια

 της παντοδυναμίας του και ταυτόχρονη δέσμευση του σε ένα σκοπό. 

Τα κύτταρα αυτά είναι πολυδύναμα και μπορούν να διαφοροποιηθούν 

φτιάχνοντας όλα τα άλλα, ιστούς, όργανα, κύτταρα και όλα συμβαίνουν 

με ακρίβεια και χρονισμό.

[Εικ. 1] Τα τρία βλαστικά στρώματα (δέρματα)

Έτσι τα τρία στρώματα υπηρετούν ανάγκες 

βασικές:

Το εσωτερικό στρώμα θα υπηρετήσει την ανάγκη της απορρόφησης της 

τροφής και της απέκκρισης των αποβλήτων. Τα κύτταρα του είναι τα λεγόμενα 

αδενικά κύτταρα. Είναι όλα τα κύτταρα του επιθηλίου του πεπτικού συστήματος,  

των πνευμονικών κυψελίδων, του ήπατος, του παγκρέατος, όλα όσα απορροφούν 

τροφές, νερό, αέρα, ήχο, φως. Ο έλεγχος των ιστών από το έσω βλαστικό

 στρώμα γίνεται από το στέλεχος του εγκεφάλου. (εικόνα). Όταν απαιτηθεί,

 η απάντηση είναι πολλαπλασιασμός κυττάρων (καρκίνος) για αύξηση της

 απορρόφησης ή της απέκκρισης.

[εικ. 2] Το Εγκεφαλικό στέλεχος – Όργανα - Σχέσεις

Το Εξωτερικό στρώμα είναι αυτό που υπηρετεί την επικοινωνία με τον «έξω»

 κόσμο. Τα κύτταρα του θα υπηρετήσουν την αίσθηση από το δέρμα και τον 

νευρικό ιστό. Ο έλεγχος γίνεται από τον φλοιό των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. 

Η αντίδραση από το βλαστικό αυτό στρώμα είναι
α) η έλκωση που σκοπό έχει να διευρυνθεί κάποιος αυλός ή να μεγαλώσει η 

απόσταση από κάτι ενοχλητικό.
β) λειτουργικές αλλαγές που θα προσδώσουν πλεονεκτήματα στον οργανισμό

 για να παραμείνει στην κατάσταση στην οποία βρέθηκε μέχρι να βρει λύση που 

να βγει από αυτήν, π.χ. να προσποιηθεί θάνατο για να ξεφύγει από αναπόδραστο

 κίνδυνο.

Το μεσαίο στρώμα, υπηρετεί την ανάγκη προστασίας και της μετακίνησης. Για 

λόγους κατανόησης της λειτουργίας του το διακρίνουμε σε
α) παλαιό το οποίο φτιάχνει την υποδερμίδα (χόριο του δέρματος), τον υπεζωκότα, 

το περικάρδιο και το περιτόναιο.

[εικ. 3] Εγκάρσια Διατομή Δέρματος

Το χόριο είναι το πρώτο, το παλαιό δέρμα που προστατεύει το σώμα από την 

ξηρασία

Το στρώμα αυτό ελέγχεται από την παρεγκεφαλίδα. [εικ.4]. Αντιδρά στην ενεργό

 φάση με κυτταρικό πολλαπλασιασμό (καρκίνος) για να αυξήσει την λειτουργικότητα 

του. Το νόημα της αντίδρασης είναι στην ενεργό φάση της.

[εικ. 4] Παρεγκεφαλίδα

Β) Νέο μεσόδερμα. Αυτό υπηρετεί την στήριξη και την μετακίνηση μας. 

Σχηματίζει τον στηρικτικό ιστό: μυοσκελετικό σύστημα, τον λιπώδη ιστό,

 το αίμα και το λεμφικό σύστημα. Αντιδρά αρχικά με νέκρωση «κατεδάφιση»

 και στην συνέχεια με ενίσχυση του ιστού. Ο σκοπός του εκπληρώνεται στην 

φάση θεραπείας. Ελέγχεται από τα νευρικά κέντρα που βρίσκονται στην 

μυελώδη μοίρα των εγκεφαλικών ημισφαιρίων.

[εικ. 5] Εγκεφαλικός Μυελός – Όργανα - Σχέσεις

Κάθε πολλαπλασιασμός κυττάρων από ένα σπυρί μέχρι έναν «καρκίνο» είναι της

 ίδιας φύσης και είναι ουσιαστικά Ειδικό Πρόγραμμα βιολογικής Αντίδρασης με

 Σημασία. Το πρόγραμμα αυτό απαιτεί σεβασμό από μέρους του θεραπευτή

 προκειμένου να κατανοηθεί η σκοπιμότητα του και να αρθεί έτσι η πραγματική

 του αιτία (η επίλυση της κρίσης, η γεφύρωση του χάσματος της ρήξης με την

 ολότητα της ζωής, με τους άλλους, με την πραγματικότητα του ίδιου του εαυτού.

Το εγώ το εσύ το ΕΓΩ και το ΕΣΥ

Ο καθένας μας είναι ένα άτομο. Δεν μπορείς να του αφαιρέσει κάτι και να 

εξακολουθεί να έχει τις ίδιες ολικές ιδιότητες και δυνατότητες. Είναι άτομο,

 δεν τέμνεται χωρίς απώλειες. Και το κάθε κύτταρο μας είναι ένα άτομο και 

ταυτόχρονα ανήκει σε ένα μεγαλύτερο άτομο, το σαρκίο μας. Και αυτό που είναι

 άτομο ανήκει σε ένα μεγαλύτερο άτομο που λέγεται άνθρωπος. Όμως ακόμη και

 ο άνθρωπος, το ατομικό άτομο, ανήκει στο Ολικό Άτομο, στην κοινωνία, στην

 Ανθρωπότητα και αυτή μέσα σε άλλο Ολικό Άτομο.

Το κάθε κύτταρο άτομο, δεν μπορεί να υπάρξει έξω από το ολικό άτομο του 

σαρκίου μας. Ο λόγος είναι ότι δημιουργήθηκε για να ζήσει κοινωνικά μέσα στο 

σώμα μας και η ζωή και η ευημερία του αποτελεί στην φροντίδα του συνολικού 

ανθρώπου.

Η Δημιουργία είναι το Ολικό Όλο Άτομο. Έξω από αυτήν δεν υπάρχει τίποτε που 

μπορεί να υποπέσει στην αντίληψη και στην «υπεραντίληψη» μας.

Υποκειμενικά όμως μπορούμε να νοιώσουμε έξω από αυτήν. Η Δημιουργία μέσα 

στην Μεγαλοπρέπεια της και την Απειροσύνη της Απειροσύνης της έχει 

πολυεπίπεδους σχεδιασμούς και προβλέψεις για κάθε τι. Έτσι προβλέπει δεύτερες 

ευκαιρίες για επανόρθωση μετά από μια πτώση και ο καρκίνος και η αρρώστια έχει

 νόημα μόνο έτσι. Βλέποντας τα αποτελέσματα μπορεί κάποιος να αναζητήσει την

 πραγματική αιτία και τότε μπορεί εάν το θέλει να γεφυρώσει το χάσμα στο μονοπάτι

 του, να συνεχίσει την πορεία του και να επανασυνδεθεί με την Δημιουργία και

 την Ολότητα του.

Οι σημερινές «θεραπευτικές» πρακτικές

Η δυτική συμβατική «ιατρική» ποδηγετημένη για να υπηρετεί ξένα συμφέροντα,

 επιδίδεται ζηλότυπα στην καταστολή των αποτελεσμάτων της όλης διαδικασίας 

του καρκίνου και όχι μόνο.

Το «καρκινικό» κύτταρο, πιστός υπηρέτης του ανθρώπου κάνει αυτό που προβλέπεται 

και περιμένει την εντολή να πάψει να το κάνει και να αυτοκαταστραφεί.
Αυξάνει την ικανότητα του να αποκριθεί στο παραμικρό σήμα τερματισμού της

 αντίδρασης συναγερμού που το κινητοποίησε. Εκφράζει υποδοχείς στην επιφάνεια 

του για να προσλάβει το σήμα και να ενεργήσει ανάλογα.

Ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες και άσκοπες χειρουργικές επεμβάσεις ακρωτηριάζουν

 και ερημώνουν τον οργανισμό και αναγκάζουν τα κύτταρα αυτά να επιτείνουν την 

προσπάθεια τους να ανταποκριθούν στο αρχικό κάλεσμα.

Τελικά ο καρκίνος είναι μέσα στην σκέψη μας. Είναι η απόδειξη της μεγάλης

 προδοσίας προς τον εαυτό μας.

Το τέλος του καρκίνου θα αρχίσει από εκεί που άρχισε. Κάθε άλλη παρέμβαση είναι 

αποτυχημένη και κακόβουλη ακόμη και εν αγνεία των θεραπευτών που 

αναλαμβάνουν το ανοσιούργημα της καταστροφής του αποστασιοποιημένου 

ταλαίπωρου ανθρώπου. Αντί να τον βγάλουν από τον λάκκο συνήθως τον βυθίζουν

 βαθύτερα.

Ο ρόλος του θεραπευτή είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο του στην επίλυση της κρίσης

 με τρόπο όπου οι επακόλουθες διαδικασίες επανόρθωσης να λάβουν χώρα

 με τον ταχύτερο, ασφαλέστερο, αποτελεσματικότερο τρόπο και με το ολιγότερο 

υποφέρειν. Αυτή είναι η τέχνη του θεραπευτή και είναι ισόθεη.

Πως μπορούν να αλλάξουν αυτά;

Στις ημέρες της Ελλήνων Πολιτείας, στόχου και σκοπού της Ελλήνων Συνέλευσις, 

έχουν σχεδιαστεί όλα εκείνα που θα επανορθώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των 

ανθρώπων. Η Αφθονία, η Δικαιοσύνη και οι ίσες ευκαιρίες προς όλους μαζί με την 

ασφάλεια και την παιδεία του πολίτη, προβλέπεται να ανακουφίσουν και να

 αποδιώξουν όλα εκείνα που αναγκάζουν τον άνθρωπο να βγει από τον σκοπό της

 ζωής του, να ακολουθήσει κάτι άλλο από το κάλεσμα της καρδιάς του, να προσπαθεί 

να βιοπορίζεται και να ζει στην ανασφάλεια που είναι αισχρός σύμβουλος.

Όταν το κέρδος θα είναι ο αυτοσεβασμός τότε όλα θα γίνονται ως οφείλουν να γίνονται.

Ιανουαρίου 24 2022

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΙΑΤΡΟΣ 

ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ 

ΣΤΗΝ Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ε.ΣΥ.ΕΥΖΩΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 37, ΤΚ 54639, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΗΛ:2316019233

ΚΙΝ: 6948787560

p.arseniou@gmail.com