Το περιβάλλον και η υγεία μας
Το περιβάλλον και
η υγεία μας
Όταν λέμε περιβάλλον σε τι αναφερόμαστε;
Είναι αυτό που από
τα πέριξ βάλλει προς εμάς.
Είναι αφενός το
φυσικό, το αντιληπτό με τις αισθήσεις μας και αφετέρου το νοητικό. Είναι επίσης
ατομικό και συλλογικό.
· Το πρώτο περιβάλλον μας είναι η μήτρα της
μητέρας μας. Ουσιαστικά είναι η μητέρα μας όλη με τα συναισθήματα και την νόηση
της.
· Η οικογένεια μας και η παιδεία που μας
δίνει
· Το σχολείο και όλο το εκπαιδευτικό
περιβάλλον στο οποίο διαμορφώνεται στην συνέχεια η νόηση μας
· Το περιβάλλον της εργασίας μας
· Το κοινωνικό μας περιβάλλον
· Το θρησκευτικό μας περιβάλλον το οποίο
επηρεάζει κυρίως τα συναισθήματα μας και μέσω αυτών και την νόηση μας
· Η χώρα μας και ο πολιτισμός της
· Το πλανητικό περιβάλλον και πέραν αυτού.
Όλα μας επηρεάζουν
και ουδείς εξαιρείται.
Το περιβάλλον
προβάλλει και επιβάλλει
Επιβάλλει στον
αδρανή στον παθητικό αποδέκτη επειδή αυτός βρίσκεται σε ανισορροπία με αυτό.
Όπως έχουν τα
πράγματα, τα πάντα βάλλουν υπέρ ή κατά του ανθρώπου
Το περιβάλλον σχεδιάστηκε
για να είναι ευνοϊκό και να προάγει την πρόοδο και την αύξηση, λόγω όμως της
αποστασίας του ανθρώπου κατέστη εχθρικό, τον αναγκάζει σε λειτουργία προστασίας
και συρρίκνωσης. Αυτό μας κάνει να αντιληφθούμε ότι απαιτεί επανόρθωση.
Κανονικά το
περιβάλλον αυτά που βάλλει είναι αυτά που στηρίζουν τον βίο και αυξάνουν το
είναι.
Η αλληλεπίδραση με αυτό
Κανονικά, ο
άνθρωπος και κάθε έμβιο αναζητά, προσλαμβάνει, διασπά, διαχωρίζει τα αναγκαία
τα οποία απορροφά και αφομοιώνει ενώ αποδίδει στο περιβάλλον αυτά που χρησίμευσαν
ως οι φορείς των αναγκαίων αφενός και αφετέρου τα αναβαθμισμένα αποτελέσματα
όλης αυτής της διαδικασίας.
Η διαδικασία αυτή
αφορά όλες τις δονήσεις, αυτές που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας (ύλη,
ήχο, φως, οσμές, γεύσεις) καθώς και εκείνες
που μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε με τις υπεραισθήσεις και την νόηση μας.
Το τελικό
αποτέλεσμα και πάλι κανονικά είναι η αύξηση μας, η μεγέθυνση αυτού που ήμαστε
ως όλον και ταυτόχρονα η μεταβολή του περιβάλλοντος, η αναβάθμιση του.
Το περιβάλλον μας “παρακολουθεί”
τις δικές μας αλλαγές
Κανονικά
προβλέπεται το περιβάλλον να αναβαθμίζεται εμπλουτιζόμενο με την ανθρώπινη
δημιουργία μέσα σε αυτό και επί αυτού.
Μπορούμε να το
κοσμούμε με τις δημιουργίες μας, με ωραίους κήπους, με οικοδομές στις οποίες
μπορούμε να αποτυπώνουμε τα μυστικά της Δημιουργίας εκφράζοντας τις Αξίες της
και οδηγώντας όλους να τις αντικρύσουν, να τις αντιληφθούν και να τις βιώσουν.
Η αποστασία μας οδηγεί σε
κατάπτωση δική μας και του περιβάλλοντος μας
Η ελευθερία μας
να επιλέγουμε αυτά που θέλουμε να βιώνουμε όταν δεν υποστηρίζεται από την
Λογική και τις άλλες Αξίες πάντα μας οδηγεί σε καταστάσεις που απαιτούν
επανόρθωση.
Η προσφερόμενη ευκολία
είναι μεγάλος πειρασμός. Η αποφυγή του δίκαιου κόπου είναι συνήθως ευχάριστη
αλλά αποκλείει τον άθλο. Η παρακαμπτήριος
οδός οδηγεί σε προσωρινή ικανοποίηση.
‘Έτσι οδηγούμαστε
σε πρακτικές που μας υποβαθμίζουν υποβαθμίζοντας το περιβάλλον μας και τον βίο
μας.
Τώρα όλοι
γνωρίζουμε ότι το περιβάλλον έχει μολυνθεί, και συνεχίζει να μολύνεται. Ο βίος
μας έχει τροποποιεί έτσι ώστε να μας απομονώνει από τους ομοίους μας.
Έτσι
φτιάξαμε
· το ηλικιακό περιβάλλον, υπερήλικες σε
γηροκομεία, παιδιά σε παιδικούς σταθμούς. Όλο αυτό αποδυναμώνει τον άνθρωπο και
τον αρρωσταίνει.
· Το ιδεολογικό περιβάλλον που μας χωρίζει
και μας αποδυναμώνει.
Οι συνέπειες όλων αυτών
Όλα προς
αποχωρισμό, απομόνωση και αποδυνάμωση.
Οι νέοι τελευταία
υιοθέτησαν την στάση της απόρριψης της πείρας των γονέων και των παππούδων
τους. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες που σχετίζονται με την ποιότητα και την
προέλευση της πείρας αυτής.
Γεγονός είναι
όμως ότι οτιδήποτε βάλλεται προς τον άνθρωπο για να τον αγγίξει και να τον
επηρεάσει απαιτεί συγγένεια με αυτόν. Πρέπει να υπάρχει το κατάλληλο έδαφος
κάποια ομοιότητα, κάποια ανάγκη για αυτό.
Ο άνθρωπος
γεννιέται σε ένα περιβάλλον, την οικογένεια του. Αυτόν τον καιρό γίνεται
σχεδιασμένη προσπάθεια να τον απομακρύνουν από τον γονέα του ώστε να μην τον
εμπιστεύεται, να διδάσκεται να μάθει να νοιώθει ανασφαλής και να είναι έτσι εύκολος
στον χειρισμό.
Το αλλοιωμένο
αυτό περιβάλλον είναι ίσως αυτό που από κάποιους λέγεται Matrix
Με το Περιβάλλον ήμαστε σε
διαρκή αλληλεπίδραση, λαμβάνουμε και δίνουμε
Απαιτείται συγγένεια
κάποιου βαθμού για να προσληφθεί οτιδήποτε, για να γίνει η επαφή και να γίνει η
πρόσληψη και η επεξεργασία.
Μια πληροφορία
π.χ. θα πάει χαμένη εάν στον νοητικό του ανθρώπου απουσιάζει κάποια συγγενική
γνώση ή πληροφόρηση.
Οτιδήποτε
βάλλεται προς τον άνθρωπο από το περιβάλλον, για να αξιοποιηθεί πρέπει να
υποστεί την παραπάνω διαδικασία. Η διαδικασία αυτή είναι φαινόμενο ενεργητικό
και απαιτεί διαθέσιμη ενέργεια στο κάθε στάδιο της για να ολοκληρωθεί. Εάν δεν
είναι διαθέσιμη η διαδικασία θα ακυρωθεί σε κάποιο στάδιο της και θα υπάρξουν
φαινόμενα νοσηρά. Π.χ. για να χωνέψουμε απαιτείται να παραμείνουμε χαλαροί για
λίγη ώρα. Εάν αναγκαστούμε να τρέξουμε το πιθανότερο είναι να νοιώσουμε την
ανάγκη για έμετο ή οπωσδήποτε θα έχουμε δυσπεψία. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι
αθλητές και φροντίζουν να έχουν ελαφρύ στομάχι πριν το άθλημα τους.
Το περιβάλλον μας στέλνει ερεθίσματα προς τις
αισθήσεις μας. Θα λέγαμε ότι είναι όλα
όσα αντιλαμβάνομαι να είναι γύρω μου, γύρω από το άτομο μου στον βαθμό που το
αντιλαμβάνομαι στην ολότητα του.
Περιβάλλον και Εαυτός είναι μια Ολότητα
Το περιβάλλον μου
αντανακλά εμένα και την κοινωνία είναι δηλαδή ο καθρέφτης μας δηλαδή ο εαυτός
μας.
Έτσι είναι το
φυσικό μου περιβάλλον με το έδαφος, τον αέρα, το νερό, τα φυτά τα ζώα και τους
ανθρώπους.
Εάν δω τον εαυτό
μου ως ένα σημείο συνειδητότητας τότε και το ίδιο το σαρκίο μου είναι το
αμεσότερο περιβάλλον μου.
Έχω όμως τις
σκέψης μου, τα συναισθήματα μου που και αυτά ανήκουν στο περιβάλλον μου.
Επομένως εγώ είμαι μέρος του περιβάλλοντος ή μάλλον είμαι στην ουσία το
περιβάλλον μου στην Ολότητα του.
Η εξερεύνηση του
περιβάλλοντος, η γνώση, η αλληλεπίδραση, δημιουργία εντός και επί αυτού και
επομένως η γνώση του εαυτού είναι ο δρόμος προς την ολοκλήρωση της
συνειδητοποίησης του εαυτού.
Το σαρκίο μου
είναι το υποχρεωτικό μέρος που εύκολα αναγνωρίζω ως τον εαυτό μου γιατί το
αγγίζω και το αισθάνομαι. Ταυτίζομαι με αυτό και με επηρεάζει έντονα όταν
δυσλειτουργεί. Όλος ο υπόλοιπος εαυτός μου περιμένει να τον αναγνωρίσω όχι
υποχρεωτικά αλλά εφόσον θέλω και μπορώ να το κάνω με την λογική μου και το κλειδί
της κατανόησης είναι το ίδιο το σαρκίο μου το οποίο είναι μια ολότητα
δισεκατομμυρίων κυττάρων και απείρων σωματιδίων – συχνοτήτων – ενεργειών. Το
σαρκίο μου είναι το Ω μου στο φυσικό μου επίπεδο.
Η Υγεία μας
Τον ορισμό
της υγείας τον έδωσε σύντομα και απόλυτα ο Πρόεδρος της Ελλήνων Συνέλευσις, ο
Μεγάλος Αρτέμης Σώρρας ως εξής:
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΙΣ ΟΤΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΩΣ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟ ΥΛΟ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΟΛΟΝ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ
Η ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΑΥΤΗΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ
ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ (Αρτέμης Σώρρας «Όρκος Υγείας»
Κάθε λέξη
απαιτεί ανάλυση για να γίνει κατανοητός ο ορισμός και η υγιής κατάσταση του
ανθρώπου η οποία είναι η λειτουργία ως ένα αδιάσπαστο υλικό-ενεργειακό όλον με
το συνολικό περιβάλλον του σε απόλυτη ισορροπία και αρμονία.
Έτσι η
διατάραξη αυτής ακριβώς της αρμονικά ισορροπημένης λειτουργία είναι η αιτία
απώλειας της υγείας και η πρόκληση ασθενειών.
Είναι
αδύνατον να συναντήσεις άλλη διατύπωση τόσο πλήρη, αληθινή που να εξηγεί και να
αποδίδει το όλο θέμα της υγείας και της ασθένειας.
Η κατανόηση
αυτής της διατύπωσης μπορεί να οδηγήσει στην νόηση του τι συμβαίνει σήμερα στον
άνθρωπο ατομικά και συλλογικά.
Άνθρωπος και Περιβάλλον σε
συνεχή αέναη αλληλεπίδραση και διαμόρφωση.
Αν πάρουμε ένα
φυτό και το τοποθετήσουμε σε περιβάλλον που στερείται όλων εκείνων των
απαραίτητων για την ομαλή του ανάπτυξη και δικαίωση της ύπαρξης του, π.χ. εάν
το βάλουμε σε σκοτεινό χώρο, θα το δούμε να αποκτά ύψος εις βάρος της
σταθερότητας του. Κάτι παρόμοιο θα
συμβεί εάν του στερήσουμε κάποιο ορυκτό που έχει ανάγκη. Θα αναπτυχθεί αλλά θα
μειονεκτεί και σύντομα θα προσκαλέσει όλα εκείνα πού θα του φέρουν τελικά την
καταστροφή του.
Η Δημιουργία προβλέπει
την εξέλιξη και την ανέλιξη των δημιουργημάτων της και αυτό είναι νόμος της.
Το περιβάλλον
μπορούμε να το αλλοιώνουμε και ταυτόχρονα να εισπράττουμε τα αποτελέσματα σε
εμάς τους ίδιους. Το μολύνουμε π.χ. με ρύπους στον αέρα και αναγκαστικά έχουμε
αναπνευστικά προβλήματα και όχι μόνο.
Άρα, βλέπουμε ότι
οτιδήποτε κάνουμε στο περιβάλλον το κάνουμε στον εαυτό μας και επομένως
συμπεραίνουμε ότι εμείς και το περιβάλλον ήμαστε ένα στην ουσία.
Επομένως η
προστασία του είναι αυτοπροστασία μας και εξυγίανση του μετά από την αλλοίωση
του είναι δική μας εξυγίανση.
Άνθρωπος και περιβάλλον
δημιουργήθηκαν να είναι υγιή
Όταν δημιουργούμε
κάτι, όταν π.χ. κατασκευάζουμε έναν μηχανισμό, ένα αυτοκίνητο, το
κατασκευάζουμε κατά το μέτρο της ειδημοσύνης μας άψογο για τον προορισμό της
χρήσης του. Ταυτόχρονα ορίζουμε και τον τρόπο λειτουργίας του και συντήρησης
του και εγγυόμαστε γι αυτό.
Το ίδιο μπορούμε
να συμπεράνουμε και για την δημιουργία και αυτό είναι αποδείξιμο μετά από
προσεκτική, ενδελεχή, επιστημονική μελέτη.
Η απόλυτη γνώση
οδηγεί σε απόλυτη πρόβλεψη. Η άγνοια είναι κατανοητή. Η αγνόηση είναι πάντα
ηθελημένη αποστασία από την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να
αλλοιώνει το περιβάλλον του γιατί μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να πειραματίζεται
με την ελεύθερη βούληση του.
Θα μπορούσε
κάποιος να αναρωτηθεί υπάρχει ελεύθερη βούληση; Οι πράξεις και οι αντιδράσεις
μας είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης εκείνης της στιγμής;
Το πείραμα του
Libett[i] έδειξε
ότι ο οργανισμός πριν εκδηλώσει την αντίδραση του παρότι έχει έτοιμο τον
εκτελεστικό μηχανισμό και παρότι έχει επίγνωση του τι αντιλαμβάνεται, εν
τούτοις περιμένει κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου πριν ενεργήσει εξωτερικά.
Αυτό δείχνει ότι
απαντούμε στις αιφνίδιες περιβαλλοντικές απαιτήσεις με αυτό που ήμαστε εκείνη
την στιγμή.
Αυτό που ήμαστε
είναι αυτό που εγκαταστήσαμε μέσα μας μετά από απόφαση και πρακτική όπως η
εξοικείωση με την οδήγηση κλπ.
Η ελεύθερη
βούληση μας είναι να γίνουμε πεπειραμένοι οδηγοί, το πώς θα αντιδράσουμε
εξαρτάται από τον βαθμό της εξοικείωσης, την πείρα και ικανότητα που
αναπτύξαμε.
Η επιβίωση μας σε
έκτακτες, μη αναμενόμενες καταστάσεις είναι ζωτικότερης σημασίας και δεν
υπόκειται στην ελεύθερη θέληση μας.
Η αποτελεσματικότητα
της αντίδρασης μας σε μια έκτακτη περίπτωση σχετίζεται με την κατάσταση στην
οποία βρισκόμαστε, στην δύναμη που έχουμε συσσωρεύσει και μπορούμε να
χρησιμοποιούμε την κάθε στιγμή.
Το μέτρο της σχέσης μου με τον
εαυτό μου ορίζει το μέτρο της δύναμης μου
Όσο μεγαλύτερη
π.χ. η ορθή σχέση μου με το σαρκίο
δηλαδή η φροντίδα του με άσκηση και καλλιέργεια, τόσο μεγαλύτερη δύναμη
έχει την οποία μπορώ να την χρησιμοποιώ.
Από την άλλη η αποστασία από αυτό, η παραμέληση του, γίνεται φανερή ως μειωμένη δύναμη και
απόδοση, μειωμένη ελευθερία δράσης και γενικά ως έκπτωση.
Αντίθετα η
εγγύτητα με αυτό οδηγεί σε αύξηση δύναμης και δυνατοτήτων.
Επομένως
συμπεραίνω ότι και η εγγύτητα με τα λοιπά μέρη της ύπαρξης μου, τα
συναισθήματα, την νόηση και όλα όσα σχετίζονται με αυτά στα διάφορα
επίπεδα μου επιτρέπει την χρήση και την
βίωση των επιπέδων αυτών.
Σαρκίο, το ειλικρινές μέρος μας
στο επίπεδο που βιώνουμε
Το σαρκίο μας
λειτουργεί στο παρόν και αποτυπώνει τα αποτελέσματα των βιωμάτων μας. Η
ανάγνωση του αποκαλύπτει τα πάντα από το παρελθόν μας και η κατάσταση του
αντικατοπτρίζει αυτό που ήμαστε. Όλη η ιστορία του βίου μας είναι αποτυπωμένη
επάνω του. Ότι δεν μας αρέσει σε αυτό είναι οι «ουλές», τα αποτελέσματα των
ακαταλλήλων αποκρίσεων μας στις απαιτήσεις της πορείας του βίου μας.
Οι βλάβες του, οι
αλλοιώσεις του δηλώνουν αποκρίσεις δεύτερης επιλογής και είναι αποτέλεσμα
έκθεσης μας σε απαιτήσεις για τις οποίες δεν ήμασταν προετοιμασμένοι.
Αυτό ήταν
αποτέλεσμα μειωμένης ενέργειας και μειωμένης απόδοσης μας την δεδομένη στιγμή
και αυτή η μειωμένη ενέργεια είναι αποτέλεσμα της αποστασιοποίησης από την
φυσιολογία της δημιουργίας μας.
Ότι αλλοιώνει, ότι βλάπτει το
περιβάλλον αλλοιώνει και βλάπτει τον άνθρωπο
Το περιβάλλον
σχεδιάστηκε για να μας διαμορφώνει καθώς κάθε στιγμή προσαρμοζόμαστε στις
απαιτήσεις του στις προκλήσεις του να το γνωρίσουμε περισσότερο, να γνωρίσουμε
περισσότερο τον εαυτό μας.
Το περιβάλλον
ορίστηκε να είναι ο παιδαγωγός μας και αυτό που μας μεταμορφώνει ολοένα και
περισσότερο προς την αληθινή μας εικόνα τον αληθινό μας εαυτό.
Και όπως στην
γαία μας ο νεογέννητος έχει προορισμό να γίνει όπως ο γεννήτορας του έτσι και
εμείς οι άνθρωποι αναμένεται να γίνουμε όπως ο Γεννήτορας και Δημιουργός μας.
Ήμαστε όντα
σχεδιασμένα, εάν το θέλουμε, να επιλέξουμε συνειδητά να βιώνουμε να ήμαστε και
να λειτουργούμε σε όλα τα επίπεδα της Δημιουργίας δηλαδή της ολότητας του
περιβάλλοντος μας.
Το περιβάλλον μας
όμως είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ατομικής και συλλογικής δράσης. Εμείς το
διαμορφώνουμε για να είναι κατάλληλο για εμάς να υπάρχουμε σε αυτό και να
δημιουργούμε μέσα σε αυτό και επί αυτού.
Τα αποτελέσματα
αυτής της δημιουργίας καθρεφτίζουν τον εαυτό μας και έτσι αποκτούμε αυτογνωσία
που είναι και ο στόχος και σκοπός της παρουσίας μας εδώ.
Ο εαυτός μας, το
σώμα μας και ο συνειδητός μας νους προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του
περιβάλλοντος που εμείς διαμορφώνουμε. Οι απαιτήσεις είναι κλιμακωτές και η
κορυφή είναι η ίδια η Δημιουργός Αρχή των Πάντων.
Η υγεία του περιβάλλοντος ορίζει
την υγεία μας
Η απόλυτη
ισορροπημένη και αρμονική αλληλεπίδραση μας με αυτό είναι αυτό που μπορούμε με
ασφάλεια να λέμε υγεία. Κάθε διαταραχή σε αυτό και στην δυναμική μας ισορροπία
και αρμονία με αυτό οδηγεί σε ενεργειακή μας έκπτωση και αυτό αποτελεί την αιτία
για να εκδηλώσουμε αρρωστημένες καταστάσεις συμπεριφοράς σωματικής
συναισθηματικής και νοητικής.
Κάθε τι που
αλλοιώνει το περιβάλλον δυσκολεύει τον δρόμο μας και μας οδηγεί σε λάθος
κατεύθυνση και παραπλάνηση, στην ίδια
την λήθη μας.
Τι προσβάλλει, τι μολύνει το
περιβάλλον μας;
Όταν μιλάμε για
μόλυνση του περιβάλλοντος ο νους πάει στα εργοστάσια που χύνουν τα λύματα τους
και μολύνουν τα νερά στην θάλασσα και μέσα στην γη.
Η μόλυνση του
περιβάλλοντος όμως εκτελείται συστηματικά με χιλιάδες τρόπους οι περισσότεροι
από τους οποίους έχουν γίνει αποδεκτοί από εμάς γιατί προσφέρουν φαινομενικές
ευκολίες.
Εδώ και μερικές χιλιετίες το πλανητικό καθεστώς φροντίζει να αλλοιώνει και τα βλάπτει το περιβάλλον υποβαθμίζοντας εμάς καθιστώντας μας ολοένα και πιο αδύναμους και εύκολα διαχειρίσιμους.
[i] Libet, B. Mind Time, Cambridge Mass. / London, UK: Harvard University Press (2004).
Libet, B., Gleason, C.A., Wright, E.W. & Pearl,
D.K. ‘Time of conscious intention to act in relation to onset of cerebral
activity (readiness-potential). The unconscious initiation of a freely
voluntary act’, Brain (1983) 106: 623- 642.
Δεν υπάρχουν σχόλια