Βραδάκι…καθισμένη  στον  καναπέ του σαλονιού, παρέα  με  το 

φατσοβιβλίο , κάνω  βόλτες  στην  αρχική  μου σελίδα.
Κάποιοι φίλοι αγωνίζονται και πολεμούν δίνοντας την ψυχή τους, 

για να ενημερώσουν τους ανενημέρωτους…


Κάποιοι άλλοι ασχολούνται με συνταγές φαγητών και γλυκών και 

κάποιοι προσπαθούν να χαλαρώσουν μέσα  σε  όμορφα  τοπία  και  τεχνικές  διαλογισμού .
Ένα καταπράσινο τοπίο με μια γαλήνια λίμνη, που κατόπτριζε ό,τι 

υπήρχε πάνω από τα νερά της, τράβηξε την προσοχή μου… σα  να 

 βρέθηκα  μέσα στο τοπίο, εκεί , σε  μια άκρη της λιμνης…άκουγα

 το νερό που έπεφτε  από  τον μικρό  καταρράκτη,  ένιωθα το απαλό

 αεράκι να χαϊδεύει  το  πρόσωπό μου, τα χέρια μου άγγιζαν το βράχο

 όπου καθόμουν …Μια  απίστευτη  ηρεμία πέρασε  μέσω  μιας  εικόνας,

 τόσο ζωντανής, που  χωρίς  καμια  ιδιαίτερη  προσπάθεια έδιωξε όλη 

την κούραση του μυαλού μου μακριά και γαλήνεψε την ψυχή μου….

Θεε μου ..πόσο  ανάγκη έχω  άυτην ακριβώς την ηρεμία…πόσο θα  

ήθελα η ζωή μου να   είχε  μόνο τέτοιες  ξέγνοιαστες στιγμές,  γεμάτες 

 ομορφιά και χαλάρωση!  Πόσο θα ήθελα τα παιδιά μου  να  έπαιζαν

 κάπου  εκεί  κοντά  και  να τάραζαν τα ήρεμα νερά με τα παιχνίδια 

τους !!!
Δημιουργέ μου…ο πλανήτης σου , ο πλανήτης μας, είναι ένα μικρό

 δείγμα της τελειότητας και της αρμονίας σου…το μόνο που μπορώ

να σκεφτώ είναι πως μας δημιούργησες για να ζούμε μέσα σε όλη

 αυτή την τελειότητα, με γαλήνη και ισορροπία…..
Ίσως να μην είμαστε δίπλα από μια τέλεια λίμνη, όμως κάθε τόπος

 έχει τις δικές του ομορφιές….΄
Γιατί δεν μπορούμε πλέον να τις δούμε? Τα μάτια μας συνήθισαν να

 βλέπουν την ασχήμια των πολυκατοικιών μας…
Γιατί τα αυτιά μας δεν ακούνε τα τραγούδια της φύσης κι έχουν 

συνηθίσει τους φριχτούς θορύβους της πόλης?  Γιατί  πλέον δεν

  αποζητάμε την εκδρομή στο  κοντινό δασάκι ….παρά  στον 

 ελεύθερο χρόνο  μας ,όταν αυτός υπάρχει, ψάχνουμε παρηγοριά 

στις εικόνες του  ιντερνετ….

ΠΩΣ  ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ  ΤΟΣΗ  ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ  ΜΕ  ΤΟΣΗ  ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ?
ΠΟΙΟΣ  ΕΚΛΕΨΕ  ΤΗ  ΧΑΡΑ  ΜΑΣ  ΚΑΙ  ΣΤΗ  ΘΕΣΗ  ΤΗΣ  ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ  

ΤΟ  ΑΓΧΟΣ  ΚΑΙ  ΤΗ ΘΛΙΨΗ?
ΠΟΙΟΣ  ΕΙΧΕ  ΤΟ  ΘΡΑΣΟΣ  ΝΑ  ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ  ΤΗΝ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ  ΦΥΣΗ

  ΜΑΣ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΕΙ  ΜΙΑ  ΑΡΡΩΣΤΗ  ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ  ΦΥΣΗ?

ΚΙ  ΕΓΏ …ΤΊ  ΠΡΈΠΕΙ  ΝΑ  ΚΆΝΩ  ΕΓΏ?   ΠΩΣ ΝΑ  ΞΑΝΑΜΠΩ  ΣΤΗΝ

  ΤΕΛΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ? ΠΩΣ  ΝΑ  ΞΑΝΑΚΕΡΔΙΣΩ  ΤΗΝ  ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ 

 ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΑΡΜΟΝΙΑ?   ΜΕ  ΠΟΙΟΝ  ΤΡΟΠΟ  ΝΑ ΓΕΜΙΣΩ  ΕΝΕΡΓΕΙΑ  

ΚΑΙ  ΟΡΕΞΗ  ΓΙΑ  ΖΩΗ  ΚΑΙ  ΤΡΕΧΑΛΑ  ΣΤΗ  ΦΥΣΗ?
Έκλεισα  τα  μάτια  μου ,  ενώ στο  μυαλό  μου  στριφογύριζαν αυτά τα ερωτήματα….και τότε…η φωνή …της  συνείδησης μου?
Η  φωνή  άρχισε  να  ψιθυρίζει  και  να  μου  απαντάει…
“ΤΑ  ΕΙΧΕΣ  ΟΛΑ…ΜΑ  ΔΕΝ  ΤΑ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕΣ….ΟΤΑΝ  ΣΕΒΕΣΑΙ …

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ  ΜΕ  ΤΗΝ ΙΔΙΑ  ΣΟΥ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΑΥΤΟ  ΠΟΥ  ΕΙΝΑΙ  ΑΞΙΟ  ΣΕΒΑΣΜΟΥ….ΔΕΝ  ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΑΙ…ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΣ…ΔΕ  

ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΑΙ…ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΣΑΙ…
ΚΙ  ΕΣΥ  ΑΝΕΧΤΗΚΕΣ  ΚΑΙ  ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕΣ  ΝΑ  ΣΟΥ  ΚΛΕΨΟΥΝ  

ΚΑΙ  ΝΑ  ΣΟΥ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΣΟΥ  ΜΟΛΥΝΟΥΝ …ΜΕ  ΤΗΝ  

ΕΓΚΡΙΣΗ  ΣΟΥ  ΤΑ  ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΛΑ  ΓΥΡΩ ΣΟΥ…ΜΕ  ΤΗ  ΘΕΛΗΣΗ

  ΣΟΥ  ΖΕΙΣ  ΜΕΣΑ  ΣΕ  ΤΣΙΜΕΝΤΑ…ΜΕ  ΤΗΝ  ΑΝΟΧΗ  ΣΟΥ ΑΚΟΥΣ  

ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ…ΕΠΙΛΟΓΗ  ΣΟΥ  ΕΙΝΑΙ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ.
ΓΙΑΤΙ  ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ?   ΑΝ  ΝΙΩΘΕΙΣ  ΠΩΣ  ΟΛΑ  ΕΙΝΑΙ  ΚΟΝΤΡΑ 

 ΣΤΗ  ΦΥΣΗ ΣΟΥ….ΞΥΠΝΑ…ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ…ΠΡΑΞΕ…ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ …ΜΗ 

 ΦΟΒΗΘΕΙΣ …Η  ΖΩΗ  ΣΟΥ  ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ  ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ …ΕΙΣΑΙ

  ΗΔΗ  ΝΕΚΡΟΣ  ΚΑΙ  ΔΕΝ  ΤΟ  ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ.   ΤΙ  ΦΟΒΑΣΑΙ? ΕΙΣΤΕ 

 ΠΟΛΛΟΙ  ΠΟΥ  ΨΑΧΝΕΤΕ  ΤΗ  ΧΑΜΕΝΗ  ΦΥΣΗ  ΣΑΣ  ΑΥΤΗ  ΠΟΥ  ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΤΕ….ΕΝΩΘΕΙΤΕ…ΚΑΙ  ΠΑΛΕΨΤΕ  ΜΕ  ΤΑ  ΤΕΡΑΤΑ
ΠΟΥ  ΣΑΣ  ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΟΥΝ  ΛΙΓΟ  ΛΙΓΟ  ΚΑΘΕ  ΜΕΡΑ….ΕΝΩΘΕΙΤΕ….

ΜΟΝΟ  ΣΤΟΥΣ ΤΟΛΜΗΡΟΥΣ  ΚΑΙ  ΣΕ  ΟΣΟΥΣ  ΣΕΒΟΝΤΑΙ  ΑΞΙΖΕΙ  Η  

ΟΜΟΡΦΙΑ  ΚΑΙ  Η ΓΑΛΗΝΗ!!!!”

Αυτά   ψιθυρισε  η φωνή…και ένιωσα  πως  μου  έδωσε δύναμη..να  

συνεχίσω να  πολεμάω…κοντά  στους ανθρώπους  που νιώθουν  

υπεύθυνοι  για  όλο αυτό το  κακό κι αγωνίζονται  κάθε μέρα, κάθε
λεπτό  της μέρας  για  να ξυπνήσουν  αυτούς που  δεν κατάλαβαν 

ακόμα τί  είχαν και το έχασαν.
Έλα  αδερφέ μου  μαζί  μου…μόνη  μου δεν  θα  τα καταφέρω…έλα …να 

ζωντανέψουμε  μαζί  το  τοπίο στη λίμνη  και  να  πάμε  για  ψάρεμα!
ΕΛΛΗΝΩΝ   ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ!

Αφροδιτη Καρανικου