«Σπατάλη» ...

«Σπατάλη»

Βάζω αυτόν τον τίτλο σήμερα, για να μην βάλω κάποιον άλλο που θα προκαλούσε αντιδράσεις εντάσεως. Ίσως ένας τίτλος με βωμολοχίες να ήταν προσφορότερος για να προκαλέσει τον αναγνώστη, αλλά βλέπετε η σοβαροφάνεια βασιλεύει. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα την «σπατάλη» για να ασχοληθούμε με τα εκλογικά αποτελέσματα που προέκυψαν από τις πρόσφατες εκλογές.

Συνηθίζουμε να λέμε πως ο λαός αποφάσισε και

πως πρέπει να το δεχθούμε, να το σεβαστούμε. Υπάρχει βέβαια ένα νόημα εδώ, υπάρχει όμως και μια μεγάλη παρανόηση. Έγκλημα και τιμωρία, θα ήταν ίσως και μια άλλη οπτική για τα πρόσφατα εκλογικά γεγονότα. Η αρχή όλων έγκειται στην διαστροφή της έννοιας «Δημοκρατία» που τάχα όλοι ισχυριζόμαστε πως γνωρίζουμε. Βέβαια υπάρχει και η δικαιολογία και στέκομαι εδώ, ότι ποτέ ως πολίτες δεν διδαχτήκαμε το ακριβές νόημα της λέξης.

Έτσι φθάνουμε στο σήμερα και είναι η πρώτη σπατάλη που προβαίνουμε στην πολιτική ζωή μας. Και προχωράμε βάσει των σχεδίων και υπολογισμών των επαγγελματιών πολιτικών, που αντιλαμβανόμενοι το κενό της νόησης που μας διακατέχει, διαδίδουν και υπερασπίζονται την δημοκρατία κατά το δοκούν και το λαβείν ψήφων.

Έχει στηθεί ένας μηχανισμός σπατάλης της ανθρώπινης κρίσης, ένας μηχανισμός κερδοσκοπίας για τους πολιτικούς, που με άψογο τρόπο και πρέπει να το παραδεχτούμε, σπαταλούν ασύστολα και διαρκώς την ενέργεια των πολιτών. Οι οποίοι πολίτες, εκόντες, άκοντες, μέσα στην τύρβη της ζοφερής πραγματικότητας, αντί να ενδοσκοπήσουν, να αντιληφθούν και να βεβαιώσουν εαυτούς περί των δυσμενών τεκταινόμενων, σπαταλούν πνεύμα και ύλη, παρασυρμένοι υπό το άρμα κίβδηλών δημαγωγών,σε απέλπιδες κινήσεις, πράγμα που ασφαλώς και το γνωρίζουν.

Και εδώ είναι το μέγα θέμα. Εδώ γεννάται η ερώτηση που ίσως αν απαντηθεί, θέσει νέους όρους για το αύριο. Με ένα γρήγορο flash back, βλέπουμε καθαρά τι σπαταλήσαμε μέχρι σήμερα. Το να χτυπιέται στην πέτρα σαν το χταπόδι για να μπορέσεις να χορτάσεις τον απύθμενα αδηφάγο πολιτικό και βέβαια δεν είναι εξυπνάδα.

Με ποιο ποσοστό όμως φαιάς ουσίας σπαταλάμε αγαπητοί μου το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας;; Με ποιους πολιτικούς όρους και προορισμούς ψηφίσαμε και προδιαγράψαμε την πορεία μας ως Έθνος;; Με ποια πολιτική γνώση διαχωρίζουμε ατραπούς και λεωφόρους;; Βαδίζουμε αποφασιστικά ή έρπουμε καταναγκαστικά;; Αποκομίζουμε οφέλη ή σπαταλάμε ο, τι έχει απομείνει;;

Το βέβαιον και εμφανές είναι δυστυχώς πως έχουμε μείνει από ενέργεια. Οι μπαταρίες μας άδειασαν, η μηχανή δεν παίρνει μπρος και αυτό προς μεγάλη χαρά των αντιπάλων μας, των διωκτών μας, που δεν είναι άλλοι από τους αγύρτες πολιτικούς, που έχουν στήσει ένα μεγάλο γλέντι.

Συμβουλή μου, μην παρασύρεστε από της τεχνητές τους αντιπαλότητες και κόντρες. Η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Και αφού το γνωρίζουμε πλέον καλώς, γιατί επιμένουμε να πορευόμαστε προς έναν βέβαιο θάνατο;;Κανείς αυτόχειρας δεν έλαβε εύσημα.

Φαίνεται, λοιπόν, πως ο τίτλος που διάλεξα είναι σωστός. Σπαταλήσαμε μια ζωή, στην ουσία για το τίποτα. Και κυριολεκτώ διότι ο άνετος μέχρι πρότινος βίος μας, ήταν προσχεδιασμένα ακριβώς για να αποκοιμηθούμε, ώστε η εναπομείνασα ενέργεια μας, να σπαταληθεί μελλοντικά και άβουλοι, ανίκανοι προς αντίδραση, να οδηγηθούμε αλυσοδεμένοι με τους φόβους μας, στην άβυσσο της ανυπαρξίας.

Χρήστος Κράγιας